حدود وثغور جایگاه زبان درتربیت دینی واخلاقی

تعیین حدود وثغور برای زبان از آن جهت اهمیت دارد که زبان مهمترین دریچهای است که به روح انسان گشوده میشود و همچنین زبان مهمترین وسیله ی ارتباط انسان با انسانهای دیگرو نقل و مبادله اطلاعات و معلومات از قومی به قومدیگر و از نسلی به نسل دیگر است و اگر این وسیلهی ارتباطی نبود، هرگز انسان نمیتوانست تا این حد در علم و دانش وتمدن مادی و مسائل معنوی سوره « دینی واخلاقی ترقی و پیشرفت کند. نعمت بیان به صورت بزرگترین نعمت دربعد از نعمت آفرینش انسان شمرده شده است و یکى از بزرگترین افتخارات نوع بشر داشتن زبان گویا و قدرت بر » الرحمنتکلم و سخن گفتن است. بیان، ابزارى دارد و نتیجهاى، که ما به خاطر عادتکردن به سخنگفتن هر دو را سادهمىپنداریم، در حالى که کارى است بسیار ظریف و پیچیده و هنرى است بسیار مهم و بىنظیر. بسیارى از عبادات بزرگمانند نماز، مراسمى از حج، تلاوت قرآن و اذکار، بهوسیله زبان انجام مىشود: امر به معروف و نهى از منکر، تعلیم علومواجبه، ارشاد جاهل، تنبیه غافل، و راهنمایى به سوى حق و عدالت، و بسیارى از شؤون تعلیم و تربیتبه وسیله زبان انجاممىگیرد.زبان قلب آموزش وپرورش است. هرزبانی حامل معانی وجهان بینی های متفاوت است.بنابر این لازم است برایفهم پذیری زبان اقدامات خاصی صورت گیرد زبان در عین این که یکى از بزرگترین نعمتهاى پروردگار است تا حد زیادیخطرناک هم مىتواند باشد تا آنجا که سرچشمه گناهان بىشمار مىگردد، و خرمن سعادت انسان را به آتش مىکشد.متاسفانه قبح گناهان زبان در میان بسیاری از افراد از بین رفته برخلاف اکثر گناهان دیگر انجام آن رایج و سهل شده است.باید به فکر بود که با رعایت کدام اصول مىتوان این خطر بزرگ را برطرف کرد یا به حداقل رسانید؟ چگونه می توان ازآفات زبان درامان ماند؟ آیا میتوان بر جنبه های منفی زبان غلبه کرد؟در مقاله حاضر برآنیم به این سوالات پاسخ دادهوحدود وثغور جایگاه زبان درتربیت دینی واخلاقی رابه صورت مختصرمعرفی کرده و مورد بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

زبان ، تربیت دینی ، تربیت اخلاقی