تأثیر تلفیق محلول پاشی با نیتروزن و باکتری های PGPR بر عملکرد بیولوژیک و صفات مرفولوژیک در جو

تشخیص بهترین مرحله ی نمونه گیاه ه در آن حداکثر واکنش به حضور یک عنصر غذایی دیده می شود از راهکارهای مهم در راستای کاهش استفاده از کودهای شیمیایی می باشد. به منظور بررسی تأثیر تلفیق محلول پاشی با نیتروژن و باکتری های محرک رشد (PGPR) بر عملکرد بیولوژیک و صفات مرفولوژیک جو، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه ی بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی 1391 در مزرعه ای در روستای شهریور در 12 کیلومتری شهر اردبیل اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل باکتری های محرک رشد گیاهی در چهار سطح (شاهد یا بدون تلقیح باکتری، تلقیح بذر با باکتری های سودوموناس استرین 9، ازتوباکتر کروکوکوم استین 5 و آزوسپیریلوم لیپوفروم استرین of) و عامل دوم شامل محلول پاشی با کود نیتروژن در چهار سطح (شاهد یا عدم محلول پاشی) و محلول پاشی در مراحل پنجه زنی، ساقه روی، گرده افشانی یا خوشه دهی) بودند. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که مصرف نیتروزن و تلقیح بذر با باکتری های PGPR تأثیر مثبت و معنی داری بر عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن ریشه، حجم ریشه و عملکرد کاه داشته است و نیز مصرف توآم نیتروژن و باکتری های PGPR بر شاخص برداشت و وزن ریشه تأثیر مثبت و معنی داری داشته است.

کلیدواژه ها:

عملکرد بیولوژیک ، شاخص برداشت ، جو ، PGPR ، نیتروژن