اثر سطوح مختلف تفاله خرما بر اسیدیته محتویان گوارش و هضم پذیری الیاف نامحلول در شوینده خنثی در گوسفندان

استفاده از حداکثر پتانسیل محصولات جانبی کشاورزی در جهت تأمین بخشی از م واد خوراکی مورد نیاز صنعت دام با هدف کاهش قیمت مواد خوراکی و تولید محصولات دامی با کیفیت بالا یک راهکار منطقی می باشد. تفاله خرما می تواند جانشین بیشتر منابع گران قیمت کربوهیدراتی در تغذیه نشخوارکنندگان شود. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تفاله خرما بر اسیدیته محتویات گوارشی و هضم پذیری الیاف نامحلول در شوینده خنثی، از هیجده رآس گوسفند کردی و بلوچی در طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و شش تکرار استفاده شد. حیوانات در فقس های متابولیکی انفرادی قرار گرفتند. در این آزمایش تفاله خرما در سه سطح صفرف 15 و 30 درصد در جیره کاملاً مخلوط شده و در حد اشتها به مصرف حیوانات رسانده شد (به ترتیب گروه های 1، 2 و 3). نمونه گیری ادرار و مدفوع روزانه انجام گرفت. در پایان دوره حیوانات کشتار شدند و از محتویات شکبه، دئودنوم و ایلئوم آنها نمونه گیری شد. در پژوهش حاضر افزایش استفاده از تفاله خرما در جیره های کاملاً مخلوط شده، اسیدیته محتویات شکمبه را کاهش داد که کمترین مقدار مربوط به گروه 3 بود که این تفاوت نسبت به سطوح صفر و 15 درصد تفاله خرما معنی دار بود (P<0/05). اما تفاوت معنی داری بین تیمارها در مورد ا سیدیته محتویات دئودنوم، ایلئوم و ادرار دفعی گوسفندان دیده نشد (P>0/05). بیشترین قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده خنثی نیز مربوط به گروه شاهد بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P>0/05).

کلیدواژه ها:

تفاله خرما ، اسیدیته ، قابلیت هضم ، گوسفند