تحلیل کیفی پیوند بین موسیقی و انسجام اجتماعی در جامعه ی ایران

موسیقی همچون رسانه ای برای خلق جهان - نه تنها رسانه ای درباره ی جهان - به جوانان و گروه های اجتماعی دیگر این امکان را می دهد که عاملیت خود را در تغییر و ایجاد تعادل در ساختارهای کلان اجتماعی نمایش دهند. موسیقی با ایجاد و ارسال پیام های گوناگون کل جامعه ی بشری را به سوی جامعه ای برابرتر و انسانی تر دعوت می کند. مسئله ی اساسی در این مقاله یافتن پیوند بین موسیقی و انسجام اجتماعی در جامعه ی ایران می باشد. موسیقی خود به عنوان یکی از مهمترین منابع هویت فرهنگی، خلاقیت و ابتکار را برای جامعه به بار آورده، نظم و آرامش اجتماعی را حفظ و باعث تداوم و پویایی فرهنگ می شود. در بخش چارچوب نظری از نظریه های جامعه شناسانی همچون امیل دورکیم و فردیناند تونیس و همچنین آراء متفکران اجتماعی جهان اسلام استفاده نموده و سعی شده است از زوایای گوناگون به موضوع نگریسته شود. روش مقاله از نوع روش های کیفی و اسنادی است که با توجه به نوع مطالعه روشی قابل اطمینان و مورد قبول عالمان اجتماعی است. یافته ها نشان می دهد که موسیقی به عنوان یکی از عناصر اساسی فرهنگ می تواند عامل انسجام اجتماعی و وحدت ملی گردد و به عنوان یکی از ساز و کارهای نظم و ثبات اجتماعی در برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های فرهنگی در سطح گسترده و ملی گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

روش تحقیق کیفی ، موسیقی ، انسجام اجتماعی ، وحدت ملی