نگاهی اخلاقی به مساله چند همسری در اسلام با بررسی آیه 3 سوره نساء

مساله چند همسری، بعنوان یک واقعیت اجتماعی است که در طول تاریخ بشر بنا به دلایل مختلف وجود داشته است و از آنجا که انسان موجودی اجتماعی است و دارای شرایط و مقتضیات خاص در موقعیتهای گوناگون زندگی میباشد لذا دستورات اسلامی بطور فراگیر تمامی این موقعیت ها و ضرورت ها را شامل میشود. برخی از اندیشمندان اسلامی، وجود قوانین چند همسری در فقه اسلامی را دلیل اباحه مطلق تعدد زوجات در شریعت اسلامی می دانند اما اسلام دین جامع برای حالتهای گوناگون )عادی و اضطراری ( دارای قانون می باشد. با نظر به شرط عدالت )فان خفتم الا تعدلوافواحده( و با توجه به احادیث رسیده از معصوم و با توجه به آیه 129 همین سوره )لن تستطیعوا ان تعدلوا بین النساء( میتوان گفت که اصل در اسلام تک همسری است و اباحه تعدد زوجات به حالت ضرورت و شرایط خاص اجتماعی اختصاص دارد. فقهای متقدم ادعای اجماع بر عدم استحباب چند همسری نموده و کثیری از علمای متاخر و اکثر مراجع کنونی نیز فتوا بر عدم استحباب چند همسری و جواز اباحه تعدد زوجات داده و حتی برخی بر مکروه بودن آن تاکید نموده اند. بنا بر مصالح اجتماعی دولت ها به عنوان حکم ثانویه محدودیت هایی در این باره می توانند وضع کنند همچنانکه در قانون مدنی ایران و برخی کشور ها دیده میشود.در این پژوهش از روش کتابخانه ای به شیوه تحلیلی استنتاجی بین دیدگاه های گوناگون مقایسه و تطبیق صورت گرفته و نتایج نشان میدهد که اباحه تعدد زوجات در اسلام منوط به شرایط خاص اجتماعی است . این مطلب قابل ذکر است که اسلام قانون تعدد زوجات را ابداع نکرده بلکه آنرا محدود و با قیودی امضاء نموده که اصل در آن مساله رعایت عدالت است.

کلیدواژه ها:

تعدد زوجات ، تک همسری ، حقوق ، زنان ، عدالت