بررسی اثر میزان فعالیت فرد بر تمایز بافتی ایجاد شده حین ترمیم شکستگی استخوان با استفاده تئوری مکانورگولاتوری

ترمیم شکستگی فرآیندی است که در آن استخوان آسیب دیده به بافت سالم تبدیل می شود. فاکتورهایی از قبیل نیرو و میزان آن میتواند ترمیم استخوان را تحت تاثیر قرار دهد. در پژوهش حاضر، اثر اعمال نیروهای مختلف با توجه به میزان فعالیت شخص، بر فرآیند التیام مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از تئوری مکانورگولاتوری و انتخاب محرک های کرنش اکتاهدرال و جریان سیال میان بافتی، روند ترمیم بررسی گردید. نتایج نشان می دهد با کاهش نیرو، فرآیند ترمیم بهبود یافته و با سرعت بیشتری انجام می گیرد. البته کاهش مقدار نیرو به میزان خیلی زیاد، میتواند فرآیند ترمیم را با اختلال مواجه کند. به طور مشابه، افزایش قابل توجه میزان نیرو نیز میتواند ترمیم را با مشکل روبرو نماید.

کلیدواژه ها:

بازسازی استخوان ، آنالیز اجزا محدود ، مکانورگولاتوری ، تمایز بافتی ، فعالیت بدنی