بررسی فرسودگی شغلی و عوامل موثر بر ان در مراکزبهداشت شماره 2 از مناطق شهری استان اصفهان

سه گروه پایین، متوسط و بالا دستهبندی و آنالیز نمونهها با استفاده از نرمافزار اس پی اس اس 4 و از روش ناپارامتری مستقل وضریب همبستگی اسپیرمن انجام گردید. نتایج نشان میدهد که فراوانی در سطح بالا، در حیطهی خستگی عاطفی 1 / 21 ، در عرصهیمسخ شخصیت 2 / 51 و در حیطهی موفلیت فردی 1 / 2 هست. همچنین ازنظر ارتباط متغیرهای دموگرافیک با فرسودگی شغلی، بعدخستگی عاطفی با متغیر سن ) 18 / 0r= و 5 / 0 > P ( رابطهی مثبت و معناداری دارد و با تحصیلات ) 14 / 0r= و 05 / 0P< ( رابطهی معکوس و معناداری دارد و با بلیه متغیرها ارتباط معناداری ندارد. بعد مسخ شخصیت رابطهی مثبت و معناداری) 12 / 0r= و 05 / 0P< ( با متغییرسمت شغلی دارد و با دیگر متغیرها ارتباط معناداری بین آنها مشاهده نشد. بین بعد موفلیت فردی با متغیر سن ارتباط مثبت ومعناداری) 14 / 0r= و 05 P< ( دیده شد ولی بین آن با بلیه متغیرها ارتباط معناداری وجود نداشت. نتایج این پژوهش نشان داد که میزان فرسودگی شغلی در بین مراکز بهداشتی شماره 2 مناطق شهری استان اصفهان در درجات متوسطی قرار دارد و بهخصوص سطح بالای مسخ شخصیت در بین کارکنان میتواند زنگ خطری برای مدیران و مسئولان مراکز بهداشتی تلقی شود زیرا این امرباعث کاهش خدمتدهی به اربابرجوع و کاهش حس همکاری بین کارکنان میشود و بخصوص متغیرهای سن و تحصیلات و سمت شغلی از عوامل دموگرافیک مهمی بودند که بهطور مستلیم و غیرمستلیم بر آن اثر داشتند و باید در شیوهی استخدام و ساختار و شرح مشاغل تجدیدنظر شود.

کلیدواژه ها:

کارکنان مراکز بهداشت ، فرسودگی شغلی ، خستگی عاطفی ، کاهش موفلیت فردی ، مسخ شخصیت