بررسی تطبیقی ریخت شناسی اقلیمی حیاط مرکزی در اقلیم گرم و خشک و سرد و خشک(نمونه موردی: خانه های بافت قدیم شیراز و تبریز)

ورود تکنولوژی و به دنبال آن شیوهای نوین ساخت و ساز، موجب حذف برخی عناصر معماری سنتی همچون حیاط مرکزی که محیطی پاسخده به مشکلات اقلیمی هر منطقه بوده، گردیده است. پژوهش حاصل با محوریت نمونه موردی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای به بررسی و مقایسه ریخت شناسی حیاط مرکزی و نقش آن در سازماندهی خانه ها در اقلیم های گرم و خشک (شیراز) و سرد و خشک (تبریز) می پردازد و به جهت محدود نمودن بازه تحقیق، زمان تاریخی تحقیق به دوره قاجاریه محدود گشته است. و نهایتاً به این نتیجه خواهد رسید که حیاط مرکزی تنها به هدف ایجاد یک عنصر تزئینی ساخته نمی شد، بلکه معمار ایرانی با هنر خود و با رویکردی پایدار، سبب شکل گیری حیاط هایی متناسب با هر اقلیم در مناطق مختلف شده است. دست آورد های این پژوهش می تواند راهکاری در جهت دست یابی به اصول و ضوابط معماری هماهنگ با اقلیم ایران، برای تهیه مسکن پایدار ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

حیاط مرکزی ، معماری سنتی ، اقلیم گرم و خشک ، اقلیم سرد و خشک ، خانه پایدار