تاثیر گذاری ساختار های میان افزا در بافت های تاریخی

در دوران معاصر ، بافت های ارزشمند و تاریخی با سرعت بیش از تصوری در معرض زوال و دگردیسی قرار دارند که نشان از بی توجهی و یا سهل انگاری به این موضوع دارد.اما اهمیت مساله آنگاه آشکارتر می گردد که بخشی از تهدید ها و آسیب ها ، ناشی از عدم هدایت صحیح ساخت و ساز های جدید در آنها می باشد.مقاله حاضر در پی دست یافتن به اصول و رهنمودهای اولیه، جهت استفاده طراحان به منظور طراحی ساختارهای میان افزا در زمینه های تاریخی است. به طوری که می تواند در موقعیت های متنوعی استفاده شود و با ویژگی های خاص شرایط گوناگون و ارزش های نهفته در هر زمینه ی تاریخی منطبق گردد. بدین منظور جهت دستیابی به رویکردهای این موضوع، با استفاده از روش پژوهش کتابخانه ای به بررسی تئوری نظریه پردازانی پرداخته می شود که تأثیر بیشتری بر رویکردهای پس از خود داشته اند وبه دنبال آن از مسیر جمع بندی معیار های حاکم بر معماری بافت های تاریخی می توان به مهمترین رویکرد جهت طراحی بناهای میان افزا دست یافت.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، ساختار میان افزا ، زمینه گرایی ، معماری معاصر