توسعهی پایدار محلات مسکونی با اندیشهی تقویت تعاملات اجتماعی از راه بازآفرینیماهیتی باغ ایرانینمونه موردی: محله پشت مسجد(جامع عباسی) اصفهان

امروزه جنبههای اجتماعی شهرها مورد توجه برنامهریزان شهری قرارگرفته و از اهمیت فراوانی برخوردار است. اصطلاح توسعه معطوف به ارتقای سطح و کیفیتزندگی افراد و بهبود رفاه عمومی جامعه است. استفاده از عوامل وحدت بخشبرای تثبیت محله، به عنوان یک مجموعه و تأمین فضای مناسب جهت برقراری تعاملاتاجتماعی و برگزاری اجتماعات محلی و ایجاد نزدیکی و پیوند و امکان تبادل آرا و نظرات در میان ساکنین یک محدوده در قالب فضاهای باز محلی میتواند سببتحقق اهداف توسعه محلهای پایدار گردد. مدل توسعه پایدار، راهکارهایی را برای برقراری مجدد ارتباط انسان با طبیعت، بیان میکند. زیرا تحقیقات نشان داده ارتباطانسان با طبیعت تأثیر مستقیم بر بالا رفتن بهداشت و سلامت روان وی دارد. معماری و شهرسازی ایران جولانگاه حضور باغ به سبک و سیاق خاص خود است وپدیدآورنده الگوهای بینظیر پیوند، درهمتنیدگی و یگانگی باغ، معماری و شهر. پیوندی که تأثیرات ساختاری و شکلی را از یک سو، جنبههای معنوی، مفهومی و روانیرا از سوی دیگر، و همچنین نیازهای زیست محیطی و حیاتی مردمان و زیستگاه آنان را نیز پدید میآورد. میتوان گفت که باغسازی با هدف ارتقاء کیفیت محیطیسرزمین(در گذشته)، میتواند به باغ سازی با هدف ارتقاء بهداشت روان(در دنیای امروز) تغییر کند. محله پشت مسجد (جامع عباسی) اصفهان، در حال حاضر ازمحلههای کور و گره خورده پیرامون میدان نقشجهان به شمار میآید. قرارگیری باغ زرهسازان در این محله، به عنوان یک فضای باز میتواند گرهگشای این مسئلهباشد. از این رو در این تحقیق؛ در جهت ایجاد بستری مناسب برای ارتقا سطح کیفی زندگی در محلات مسکونی و تلاش در راستای دستیابی به شکلگیری فضاهایجمعی برای افزایشروابط و تعاملات اجتماعی شهروندان؛ به تبیین ویژگیهای اجتماعی و معنوی باغ ایرانی و استفاده از پتانسیلهای آن در زمینهی توسعهی پایدار،با روش توصیفی تحلیلی پرداختهایم تا راهبردی در این راستا باشد.

کلیدواژه ها:

توسعهی پایدار ، محلات مسکونی ، تعاملات اجتماعی ، باغ ایرانی ، محله پشت مسجد( جامع عباسی)