طراحی موزه آب اصفهان و جایگاه آب در معماری سنتی

با توجه به به پیشرفت روز افزون شهرنشینی و افزایش بی رویه ی جمعیت و به تبعیت از آن تعدد وسایل نقلیه و کاربرد بیش از حد انرژی های فسیلی و آلودگی ناشی از آنها، روز به روز شاهد ناپایداری و معضلات زیست محیطی در جوامع شهری امروز هستیم. به گونه ای که در سال های اخیر در پی ساخت و سازه ای بی رویه، بدون رعایت استاندارهای لازم، محیط شهری به تدریج از شرایط طبیعی خارج شده و اثرات جبران ناپذیری بر طبیعت و محدوده ی شهری وارد آمده است. هدف از این پژوهش، بازشناساندن نقش آب؛ به عنوان یکی از عناصر طبیعی مهم از ابعاد گوناگون، در حیاط خانه های سنتی ایران می باشد. آب به عنوان یک عنصر طبیعی، نقش فوق العاده ای در حیات دارد. آب واسطه ای است که فرآیندهای حیات در آن به وقوع می پیوندد. آب توانایی بی نظیری در برانگیختن ذهن انسان دارد و همه انسان ها علاقه ای غریزی نسبت به آب دارند. در این مقاله ابتدا به بررسی نقش معنایی آب، بررسی نقش کالبدی ، سپس به بررسی نقش کاربردی و در انتها بررسی نقش منظری آن در حیاط می پردازیم؛ که در هر کدام از بخش های ذکر شده به تفصیل به بررسی جایگاه آب ذکر می شود. و در آخر نیز به طراحی موزه آب اصفهان مقابل فرشچیان پرداخته شاید بتوان نکات به دست آمده از این پژوهش را در عبارت بازگشت به رویکرد انسان- طبیعت- معماری بیان نمود

کلیدواژه ها:

آب ، نقش آب در معماری سنتی ، موزه آب اصفهان