کاربرد مدلهای هندسی و برنامهریزی خطی در مکانیابی مراکز توسعه روستایی مطالعه موردی دهستانهای شهرستان دامغان

باتوجه به وسعت زیاد کشور و تعداد فراوان روستاها (بیش از 65000 روستا) روش خدمت رسانی گسترده یا استقرار نقاطی برای تمام سکونت گاه های روستایی (هر 25 کیلومترمربع یک روستا)، نه مقرون به صرفه و عقلانی است و نه حداقل در زمان های نزدیک به خاطر بار مالی آن میسر است. از این رو باید راه حل دیگری جستجو نمود، از جمله این راه حل ها انتخاب یک سری از روستاها به عنوان (مرکز) می باشد. روستاهای مستعد که دارای توان های بالقوه و بالفعلی برای حفظ جمعیت خود و نیز دارای قابلیت های لازم جهت تحت پوشش قرار دادن و خدمات رسانی به حوزه نفوذ خود می باشند. در این پروژه سعی شده با تکیه برمبانی نظری موجود و استفاده از مدل های هندسی و برنامه ریزی خطی، ضمن ساماندهی فضایی سکونتگاه های روستایی منطقه مورد مطالعه، از طریق معرفی مکان های جدید قابلیت دار به منظور دریافت خدمات و خدمت رسانی به روستاهای پیرامون از مهاجرت روستاییان جلوگیری و به ماندگاری و نگهداشت آن ها کمک شود. در همین رابطه نتیجه حاصل از کاربرد مدل ها در تحقیق حاضر معرفی مناطقی به عنوان مناطق پیشنهادی است که تاکنون قابلیت آن از دید برنامه ریزان دور مانده است.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، مدل مرکزیت هندسی ، مدل مرکزیت نسبی ، مدل امتیاز استاندارد شده