نقش فضاهای عمومی درتقویت حس تعلق به مکان و مفهوم مکان

از دیدگاه پدیدار شناسی مکان چیزی بیش از یک محل انتزاعی است مکان کلیتی است که از اشیاء و چیزهای واقعی ساخته شده و دارای مصالح، ماده، شکل با بافت و رنگ است. مجموعه این عناصر با هم کاراکتر محیطی مکان را تعریف می کنند. مکان ها مملو از کیفیت های گوناگون هستند و لذا مداخلات انسانی زمانی به بهترین وجه به ثمر می رسد که این کیفیت ها به خوبی شناخته شوند. حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط واحساسات کم و بیش آگاهانه آنها از محیط خود است که شخص رادرارتباطی درونی با محیط قرار می دهد، به طوری که فهم و احساس فرد بازمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود.اینحس عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی باخصوصیات حسی ورفتاری ویژه برای افراد خاص می گردد.حس مکان علاوه بر این که موجب احساس راحتی از یک محیط می شود،ازمفاهیم فرهنگی مورد نظرمردم، روابط اجتماعی وفرهنگی جامعه در یک مکان مشخص حمایت کرده و باعث یادآوری تجارب گذشته و دست یابی به هویت برای افراد می شود .یکی ازمعانی مهم وموثردرارتباط انسان ومحیط که موردتوجه طراحان بوده است حس تعلق می باشد.درروش های طراحی محیطی-علی رغم استفاده فراوان ازاین واژه-تعریف مشخص ومعینی ازاین معناوعناصرتشکیل دهنده آن ارایه نگردیده است.حس تعلق ازمعیارهای ارزیابی محیط های باکیفت می باشد.یکی ازابعادمختلف حس تعلق،تعلق اجتماعی است.که برپایه تعملات اجماعی می باشد.بنابراین فضاهای عمومی به عنوان کالبددربرگیرنده تعاملات اجتماعی،باتامین وتاکیدبرفعالیت های اجتماعی،نقش مهم وموثری درایجادحس تعلق به مکان دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

فضای عمومی ، حس تعلق ، مکان ، تعلق اجتماعی