نقش بهسازی در باز طراحی هسته مرکزی شهر خرم آباد با رویکرد افزایش حس تعلق در ساکنین مطالعه موردی: بافت تاریخی درب باباطاهر خرم آباد

در بین دارایی های یک اجتماع ، تعلق مکانی از اهمیت خاصی برخوردار است و می تواند محرک توسعه محله یا شهر باشد زیرا این دارایی باعث می شود افراد، سایر سرمایه ها از جمله سرمایه های فکری و مالی خود را در جهت ترقی محیط زندگیشان وارد عرصه کنند. احساس تعلق خاطر به مکان در بین ساکنین بافتهای کهن سبب پایداری آن در ابعاد مختلف می گردد. این مقاله بر آن است، تا با توجه به نوع مداخله از نوع بهسازی و ارایه پیشنهاداتی در زمینه ی راههای برون رفت از وضعیت موجود و رونق بخشی به محله با توجه به رویکرد افزایش حس تعلق در ساکنین، بافت مورد ارزیابی قرار گیرد.بافت قدیمی درب باباطاهر خرم آباد به واسطه قدمت تاریخی و وجود عناصر با ارزش تاریخی، طبیعی و همجواری بافت با بازار اصلی شهر وهمچنین قرار گیری در حریم درجه یک قلعه تاریخی فلک الا افلاک فرصتی مناسب برای توسعه پایدار اجتماعی ، فرهنگی ، و اقتصادی شهر محسوب می شود .در این تحقیق با شناخت دقیق بافت در ساختار فضایی شهر و بر این اساس اتخاذ رویکرد مناسب مداخله به منظور افزایش حس تعلق در ساکنین و ارایه راهکارهای مناسب بهسازی برای ایجاد حیات زنده و پویا به بافت با کمک ساکنین پرداخته شده است .رویکرد کلی در تحقیق حاضر توصیفی و تحلیلی است و ترکیبی از روشهای کتابخانه ای بهره گرفته شده است.نتایج این تحقیق حاکی از آن است که وجود بناهای تاریخی و ارزشمند در درون بافت و بناهای تاریخی و شاخص در نزدیکی محله مهمترین عامل تاثیرگذار در حس تعلق است. و می طلبد توجه مسیولین شهری وبرنامه ریزان را در جهت احیاء و روح بخشیدن و طراوت به تنها محله تاریخی به جای مانده از گذشتگان دور تا کنون.

کلیدواژه ها:

بهسازی ، حس تعلق ، بافت تاریخی ، درب باباطاهر خرم آباد