بررسی زبان الگو خانه های سنتی و معاصر در ایران

زبان مهمترین وسیله ی ارتباط بین افراد بشر و یکی از جامع ترین ابزارهای انتقال دانش و اطلاعات بشری است، اما در برخی از جنبه ها، نسبت به یکی دیگر از ابزارهای ارتباطی، یعنی تصویر، که آن را می توان در حالت کلی از لحاظ اهمیت در مرتبه ی دوم قرار داد، گویای کمتری دارد. زبان تصویر در بهترین، گویاترین و عمومی ترین حالت توانایی بسیار بیشتری برای انتقال بعضی از اطلاعات به ویژه عواطف و احساسات دارد و بر خلاف زبان شنیداری یا نوشتاری می تواند به یک یا چند فرهنگ خاص محدود نشود و در گستره ای بسیار وسیع تر از یک سرزمین مورد بهره برداری قرار گیرد. هنر معماری را می توان کاربردی ترین تصویری دانست که همه ی انسان ها و جوامع انسانی به صورتی بسیار گسترده تر از سایر هنرها با آن سر و کار دارند. امروزه به دلیل توجه به فرهنگ و بستر جامعه و پیشینه بستر خانه هایی ساخته می شوند که در اکثر موارد هیچ گونه همخوانی با بستر و کاربران خود ندارد. در این پژوهش سعی شده است با نگاهی به معماری سنتی و بیان اصول و دیدگاههای مربوطه، میزان هماهنگی و زبان الگوی انسجام یافته معماری سنتی بیان شود و از سوی دیگر با نیم نگاهی به معماری خانه های معاصر، با آن مقایسه شود. سوالی که این پژوهش در راستای پاسخ دهی به آن شکل گرفته است عبارتند از ارتباط الگویی خانه های سنتی و معاصر در ایران چگونه است . در این تحقیق داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای ، مراجعه به سازمان میراث فرهنگی و مشاهدات میدانی گردآوری شده اند. هدف اصلی این پژوهش بررسی الگوی خانه های سنتی با خانه های معاصر و متناسب بودن آنها با فرهنگ ، بستر و نیازهای مردم می باشد.

کلیدواژه ها:

زبان الگو ، خانه های سنتی ، خانه های معاصر ، ایران