تحلیل اثر آسیب پذیری سازه های خشتی بر حفاظت از بافت تاریخی روستای اصفهک

بناهای خشتی، همواره مورد تهدید عوامل تخریب کننده قرار می گیرند. ماهیت خشت به گونه ای است که همواره در مقابل عوامل جوی و تغییرات آب و هوای مورد فرسایش قرار می گیرند. دخالت در بناهای خشتی که به شیوه سنتی ساخته شده اند مستلزم دقت و حوصله فراوان است تا از وارد آوردن صدمه به آنها جلوگیری گردد. اصفهک، روستایی است از توابع بخش دیهوک و در شهرستان طبس استان خراسان جنوبی قرار دارد. این بافت تاریخی دارای پیشینه تاریخی غنی است که شامل سه دوره سکونت در طول تاریخ می شود. تمامی بافت این سه دوره از مصالح خشتی ساخته شده است. زلزله سال 1357طبس منجر به خالی شدن این بافت تاریخی شد. تاثیرات زلزله و رها شدن بافت آسیب های زیادی بر این بافت تاریخی وارد کرده است. با این حال قسمت اعظمی از بافت باقی مانده که می توان با مطالعه این قسمت به آسیب شناسی و درمان بافت روستا پرداخت. مطالعه آسیب شناسی بناهای خشتی تاثیر مستقیم بر حفاظت از بافت تاریخی روستای اصفهک دارد. باید توجه کرد که وجود بافت های خشتی از جمله عوامل مهم در حفظ این بناها بودند. اتصال پیوسته بناها به یکدیگر باعث می گردید تا عملا نیروهای هر بنا توسط بناهای مجاور مهار گردند روش داده اندوزی در این پژوهش مطالعات کتابخانه ای و میدانی است و سپس به جمع آوری و مقایسه اطلاعات بدست پرداخته می شود. این مقاله بر آن است تا با بررسی آسیب های وارده بر سازه های خشتی، شیوه های حفاظت بافت تاریخی اصفهک را مطالعه نماید. یافته های پژوهش ویژگی هایی را آشکار ساخت که موجب ارایه شیوه های حفاظت و درمان بافت پیوسته روستای تاریخی اصفهک شد.

کلیدواژه ها:

سازه های خشتی ، روستای اصفهک ، شیوه های حفاظت ، دوره های تاریخی