الگوی معماری سبز

معماری سبز گونه ای از معماری است که در آن مقدار یا تمامی قسمت های بنا با پوشش گیاهی یا محیط کشت روینده، پوشانده شده می شود. این امر در راستای سازگاری ساختمان با محیط زیست، پایداری و بهینه سازی مصرف انرژی صورت می پذیرد. حال این مقاله در نظر دارد از طریق مطالعات کتابخانه ای الگوهای معماری سبز و نقش آن بر محیط زیست انسان و طبیعت، کاهش آلودگی های صوتی و بهینه سازی مصرف انرژی را بررسی نماید. نتیجه مطالعات مشخص کرد که، ساخت دیوار های سبز و باغ بام می تواند به کاهش مصرف انرژی کمک نموده و باعث بهبود کیفیت محیط زیست انسان شود. استفاده از دیوار های سبز عمودی در سطوح ساختمانی می تواند با ایجاد اصطحکاک و کاهش انرژی امواج صوتی باعث ایجاد انحراف در مسیر حرکت امواج صوتی شده و از این طریق آلودگی صوتی را به میزان قابل توجهی تقلیل نماید. همچنین با ترکیب درخچه ها و پوشش ها به صورت مجموعه ای متناسب از گیاهان بر روی سقف و دیوارها می توان از آن به عنوان الگوی مناسب جهت پنام حرارتی استفاده نموده و راهکار مناسبی را جهت بهینه سازی مصرف انرژی ساختمان ارایه نمود

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، معماری پایدار ، محیط زیست ، بهینه سازی ، اصول و هدف