اثر دیکلروپارازایلن بر ساختار، مورفولوژی و عملکرد غشاهای نانوفیلتراسیون سنتزشده به روش پلیمریزاسیون بینسطحی

هدف از انجام این پروژه ساخت غشا نانوفیلتراسیون با بار مثبت به منظور حذف فلزات سنگین بعنوان آلایندههای پایدار و غیرقابل تجزیه بیولوژیکی میباشد. غشا نانوفیلتراسیون با بار مثبت با استفاده از روش پلیمریزاسیون بینسطحی پلیاتیلنایمین (PEI) و تریمزوئیلکلراید (TMC) بروی سطح زیرلایه پلیاکریلوتیتریل (PAN) و به دنبال آن پیوند عرضی با استفاده از پارازایلن دیکلراید تهیه گردید. مشخصات غشاهای تهیه شده بوسیله سیستم فیلتراسیون عبوری با اندازهگیری شار و احتباس نمکهای مختلف بررسی شد. عکسهای میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز مادون قرمز (FT-IR) جهت درک بهتر از ساختار غشا استفاده شد. نتایج نشان میدهد احتباس نمک 2lCaC برای غشا پلی آمیدی شده در مقایسه با غشا پلیآمید اولیه از 2 / 83 به % 5 / 95 افزایش مییابد. در حالی که شار عبوری از غشا از 32 لیتر بر ساعت بر متر مربع به 1 / 21 لیتر بر ساعت یر متر مربع در فشار 4 بار کاهش می یابد

کلیدواژه ها:

پلیاتیلنایمین با وزن مولکولی کم ، نانوفیلتراسیون ، وارونگی فاز ، پلیمریزاسیون بین سطحی ، پارازایلن دیکلراید