تحلیل رابطه بین کیفیت مدیریت شهری با سرمایه اجتماعی از طریق مشارکت شهروندان (مطالعه موردی: شهر تبریز)

سرمایه اجتماعی اشاره به مجموعه ای از منابع بالقوه ای دارد که متصل به شبکه مستحکمی از ارتباطات، آگاهی ها و شناخت ها می باشند و نیز ظرفیتی برای کسب منافع متعدد به واسطه ارتباط با شبکه های اجتماعی یا دیگر ساختارهای اجتماعی افراد می باشد. این مقوله فضاهای عمومی شهری را به عنوان بسترساز حضور افراد مطرح می نماید. مقاله حاضر به بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی، مدیریت شهری و مشارکت شهروندان می پردازد. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد بالای 18 سال مراجعه کننده به شهرداری تبریز برای استفاده از خدمات آن در سال 1394 می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و از طریق فرمول کوکران، حجم نمونه برابر با 300 نفر انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده ها نیز پرسشنامه های سه گانه ایی می باشد که برای پاسخ به سوالات پرسشنامه ها از طیف امتیازی 5 گزینه ایی لیکرت استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، از مدل معادله ی ساختاری، با کمک نرم افزار lisrel استفاده می شود. برای تعیین روایی و پایایی پرسشنامه از روایی محتوایی و ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید که مقدار آن برای پرسشنامه سرمایه اجتماعی برابر 0/81 برای پرسشنامه مشارکت شهروندان 0/92 و برای پرسشنامه مدیریت شهری برابر با 0/91 به دست آمد. نتایج حاکی از آن هستند که بین سرمایه اجتماعی و مشارکت شهروندان؛ همچنین بین مشارکت شهروندان و مدیریت شهری شهرداری تبریز رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. سرانجام بین سرمایه اجتماعی و مدیریت شهری نیز ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، مدیریت شهری ، مشارکت شهروندان