رابطه مدیریت تغییر با سازگاری کارکنان و اثربخشی سازمانی (مطالعه موردی: سازمان برنامه و بودجه استان فارس)

هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه مدیریت تغییر با اثربخشی سازمانی و سازگاری کارکنان می باشد. به لحاظ هدف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارکنان سازمان برنامه و بودجه استان فارس در سال 96-1395 با تعداد 90 نفر می باشد که از این بین 71 نفر به پرسشنامه های توزیع شده پاسخ داده و مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه تغییر سازمانی که توسط ارمناکیس و بدیان طراحی شده و توسط هلت و همکاران بسط یافته است، پرسشنامه سازگاری شغلی دیویس و لافکویست که توسط شهرابی فراهانی هنجاریابی شده است، و پرسشنامه اثربخشی سازمانی پارسونز استفاده شده است. روایی پرسشنامه تغییر سازمانی در تحقیقات پیشین گزارش شده است. پایایی این پرسشنامه در پژوهش حاضر با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 84/0 به دست آمد. روایی پرسشنامه سازگاری شغلی و اثربخشی سازمانی به دلیل استاندارد بودن آنها مورد تایید است و پایایی هر کدام در پژوهش حاضر به ترتیب 74/0 و 87/0 به دست آمد. نتایج تحقیقات حاکی از آن بود که بین مدیریت تغییر با اثربخشی سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، اما بین مدیریت تغییر با سازگاری شغلی رابطه معناداری یافت نشد. هیچ یک از ابعاد سازگاری شغلی قادر به پیش بینی مدیریت تغییر نبودند و از بین مولفه های اثربخشی سازمانی تنها بعد سلامت سازمانی قادر به پیش بینی مدیریت تغییر بود.

کلیدواژه ها:

مدیریت تغییر ، سازگاری شغلی ، اثربخشی سازمانی