بررسی علل کم توجهی پرستاران به استیگمای خانواده بیماران روانی در بیمارستان روانپزشکی ابن سینا- مشهد سال1393

زمینه پژوهش: چالش برانگیز ترین فشار روانی که خانواده بیماران مبتلا به اختلالات روانی با آن مواجهند، استیگما می باشد که علاوه بر تاثیر بر بهداشت روان اعضای خانواده، بزرگترین و مهمترین مانع جهت جستجوی درمان، تداوم درمان و فرایندهای توانبخشی بیماران مبتلا به اختلالات روانی می باشد. بنابراین توجه به آن از سوی پرستاران بسیار مهم شمرده می شود. اهداف: تعیین علل کم توجهی پرستاران به استیگمای خانواده بیماران روانی از دیدگاه پرستاران و خانواده بیماران روش: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی جامعه پژوهش شامل خانواده بیماران روانی بستری و پرستاران شاغل در بیمارستان روانپزشکی ابن سینا مشهد در سال 92-93 بود؛ که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر از خانواده بیماران و 30 نفر پرستار شاغل در بیمارستان انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه پژوهشگر ساخته جمع آوری شد. و روایی محتوایی ابزار با استفاده از نظر اساتید دانشکده تایید گردید و داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آمار توصیفی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بیشترین میانگین علل کم توجهی پرستاران به استیگمای خانواده از دیدگاه پرستاران، (3.49±0.01)مربوط به حوزه بیمار (رفتارهای خشونت بار بیماران) می باشد و بیشترین میانگین از دیدگاه خانواده ها (3.67±0.01) مربوط به حوزه بیماری(علایم بیماری های روانی مبنی بر خطرناک بودن) می باشد. نتیجه گیری: خشونت به دلیل ماهیت بیماری های روانپزشکی بیشترین عامل کم توجهی پرستاران به استیگمای خانواده می باشد

کلیدواژه ها:

پرستار ، استیگما ، استیگمای خانواده ، بیماران روانی