بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری عاطفی اجتماعی دانش آموزان پیش دانشگاهی شهرستان قوچان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری عاطفی- اجتماعی دانش آموزان پیش دانشگاهی شهر قوچان است. نمونه موردنظر یک دبیرستان از دبیرستان های این منطقه که به صورت تصادفی انتخاب شده است. از 89 نفر از دانش آموزان پیش دانشگاهی این دبیرستان پرسشنامه سازگاری گرفته شد که از میان آنها به طور تصادفی 30 نفر که نمره سازگاری 23 و بالاتر داشتند انتخاب گردیده که در دو گروه 15 نفری با عنوان گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. طرح پژوهشی، طرح آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. گروه آزمایشی در طی 13 جلسه 90 دقیقهای هفته ای دو روز تحت آموزش مهارتهای زندگی (خودآگاهی، مقابله با خشم، حل مسیله و مهارت ارتباط موثر) قرار گرفتند، و بعد از دو هفته مجددا تست سازگاری از آنها گرفته شد، نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل و آزمایش با هم مقایسه شد. ابزار مورد استفاده این پژوهش پرسشنامه سازگاری میباشد که به وسیله سینها و سینگ (1993) برای دانش آموزان دبیرستانی تهیه شده است. تجزیه و تحلیل داده ها ابتدا با کمک آمار توصیفی طبقه بندی شده و میانگین های موردنظر محاسبه گردیده و سپس از شاخص های آماری استنباطی نظیر آزمون t مستقل برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان میدهد که آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری عاطفی- اجتماعی دختران تاثیر داشته است

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، سازگاری عاطفی ، سازگاری اجتماعی