رابطه هوش هیجانی و میزان بینایی با عزت نفس دانشجویان ودانش آموزان نابینا و کم بینای منطقه خراسان

هدف این پژوهش بررسی رابطه هوش هیجانی و میزان بینایی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان و دانشجویان کم بینا ونابینا بوده است. روش پژوهش بکار رفته در این تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری شامل 140 نفرکه در بهزیستی شهر قوچان، مشهد ، شیروان وبجنورد دارای پرونده بودند که با استفاده از جدول مورگان تعداد 120نفر به نمونه انتخاب و به عنوان مشارکت کنندگان درپژوهش موردبررسی قرارگرفتند. برای سنجش متغیرهای موردنظراز پرسش نامه هوش هیجانی بار-ان وپرسش نامه سازگاری اجتماعی بل استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمارتوصیفی میانگین و انحراف معیارو از آماراستنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. یافته ها نشان دادند که بین هوش هیجانی و میزان بینایی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان و دانشجویان کم بینا ونابینا رابطه مثبت معناداری وجود دارد و همچنین بین هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان و دانشجویان کم بینا ونابینا نیز رابطه مثبت معناداری وجود دارد ولی بین میزان بینایی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان و دانشجویان کم بینا ونابینا رابطه معناداری وجود ندارد

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، میزان بینایی ، سازگاری اجتماعی ، کم بینایان ، نابینایان ، دانش آموزان ، دانشجویان