بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برتوصیف احساسات پس از طلاق دردرزنان مطلقه

طلاق و جدایی مهمترین عامل از هم گسیختگی ساختار بنیادی ترین بخش جامعه یعنی خانواده است. متاسفانه درسال هاى اخیربا افزایش آمار روز افزون طلاق آن را به یک روند و معضل مهم اجتماعى تبدیل نموده اند . هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر توصیف احساسات پس از طلاق زنان مطلقه بود . تعداد شرکت کنندگان در این پژوهش 22 زن مطلقه بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ده نفره گ واه وآزمایش تقسیم شدند . از آزمودنی ها خواسته شد نسخه فارسی مقیاس نارسایی هیجانی تورنتو 20-FTAS را پیش و پس از اجرای درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد تکمیل کنند. سپس گروه آزمایش طی هشت جلسه و به صورت گروهی تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت .برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص ها و روش های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره، استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر توصیف احساسات پس از طلاق زنان مطلقه تاثیر معناداری دارد.یافته های این پژوهش می تواند برای کلیه متخصصینی که به نوعی با این بخش از افراد جامعه سر و کار دارند ، بویژه درمانگران حوزه خانواده مفید و مثمر ثمر قرار گیرد

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، توصیف احساسات پس از طلاق ، زنان مطلقه