مقایسه گرایش به خودکشی در معتادین به مواد مخدر، مواد محرک و افراد بهنجار در شهرستان پارس آباد مغان

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه گرایش به خودکشی در معتادین به مواد مخدر، مواد محرک و افراد بهنجار بود. روش: پژوهش از نوع پژوهشهای علی - مقایسهای میباشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه معتادان شهرستان پارس آباد مغاندر سال 1394 تشکیل میدادند که به یکی از مراکز ترک اعتیاد مراجعه میکردند. نمونه انتخابی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس (30 نفر مرد معتاد به مواد مخدر، 30 مرد معتاد به مواد محرک و 30 نفر مرد بهنجار) انتخاب شدند. جهتگردآوری دادهها از مقیاس انگاره پردازی خودکشی بک استفاده شد. یافتهها: نتایج آنوا نشان داد که بین متغیر گرایش به خودکشی در معتادین به مواد مخدر، مواد محرک و افراد بهنجار تفاوت معنادار وجود دارد. بدین معنی که افراد معتاد به مواد محرک در مقایسه با افراد معتاد به مواد مخدر و افراد بهنجار گرایش به خودکشی بیشتری دارند. نتیجهگیری: گرایش به خودکشی به عنوان یک متغیر پیش بین در استفاده از نوع ماده مصرفی، در افراد سوء مصرف کننده مواد عمل میکند. این مطلب میتواند در مداخلات پیشگیرانه و درمانی جهت نیل به نتایج مطلوب مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

گرایش به خودکشی ، مواد مخدر ، مواد محرک