تاثیر طراحی شهری بر سرزندگی شهروندان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر طراحی شهری بر سرزندگی شهروندان صورت پذیرفت بدین منظور پس از معرفی سرزندگی درفضاهای شهری، یکی از چالش های حرفه ی طراحی شهری بوده و نظریات بسیاری بر مبنای شرایط و تجربیات مختلف مطرحشده است. عدم شناخت و تحلیل شایسته ی بستر بافت های شهری،کمبود تدوین و بکارگیری مطالعات تطبیقی، فقدان درکویژگی های خاص بافت و تاکید صرف بر روش های تحلیلی اغلب ناکارامد گذشته را می توان دلایل اصلی ابتر ماندن بسیاری ازطرحهای شهری دانست. نادیده انگاری ارزشهای اجتماعی، فرهنگی و هویتی نهفته در دلبافت از یکسو و بی توجهی به الگوهایجاری در سیستمهای شهری و تاکید صرف بر ادراکات ذهنی طراحان شهری، سبب شکل گیری فضاهایی مردم گریز در ساختار شهری شده است که توانمندی و کارایی مورد انتظار را نخواهند داشت که محیطی پاسخگو و منعطف در برابر رفتارهای شهروندی باشد. دیدگاهی که در این مقاله جهت افزایش سرزندگی در فضاهای شهری و در نتیجه ی آن ارتقای سرزندگی شهروندی، اتخاذشده است، همراه با مفاهیم مطرح در شبکه های جریان حرکتی و عجین با ابعاد اجتماعی طراحی شهری است. طراحی شهری به عنوان دانشی که با فضاهای شهری در ارتباط است، به دنبال ارتقای سرزندگی و توانمند سازی فضاهایی است که مردم را به حضور جمعیت ترغیب نموده و بستری برای فعالیت های جاری و بالقوه آنان گردد. از این رو ارتباطی منطقی را مابین نیازهای رفتاریکاربر انفضا و قابلیت های محیط در فضاهای شهری، با مدلی حرکتی ایجاد نماید که عامل افزایش انگیزه مردم در جذب به فضا و افزایش حضور آنها شود تا مسببب از گرداندن سرزندگی و افزایش تعاملات اجتماعی و تقویت سرمایه های اجتماعی در فضاهای شهری شود و زندگی اجتماعی مداوم را که به علت نزول کیفیت های شهری در بسیاری از بافت های شهری کم رنگ شده است، را تا سرحد امکان تقویت نماید.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، سرزندگی ، شهروندان