اثر بخشی زوج درمانی هیجان مدار به شیوه گروهی بر ترس از صمیمیت

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار به شیوه گروهی بر ترس از صمیمیت می باشد. روش تحقیق حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه پژوهش شامل کلیه زوجینی است که به دلیل حل تعارضات و مشکلات زناشویی خود در سه ماهه اول سال 1394 به مرکز مشاوره اندیشه و رفتار شهر مشهد مراجعه کرده اند.از میان جامعه آماری پژوهش 30 زوج انتخاب که به طور تصادفی در 2 گروه آزمایش (15 زوج) و کنترل (15 زوج) قرار گرفتند. جهت گردآوری اطلاعات از مقیاس ترس از صمیمیت استفاده گردید. داده های پژوهش در سطح آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و واریانس تحلیل شد، علاوه بر این به منظور بررسی دو فرضیه، داده ها به روش تحلیل کوواریانس تک متغیره به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که درمان هیجان مدار به شیوه گروهی بر ترس از صمیمیت تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی ، رویکرد هیجان مدار و ترس از صمیمیت