انسفالوپاتی ورنیکه در زنان با تهوع و استفراغ شدید بارداری: مروری بر گزارش موارد

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 943

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MIDWIFE01_154

تاریخ نمایه سازی: 11 اسفند 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: سندرم انسفالوپاتی ورنیکه مهمترین عارضه کمبود شدید ویتامین B1 (تیامین) است که شیوع آن در جمعیت عمومی 2/8-0/4 درصد می باشد. از جمله عوامل مستعد کننده بروز انسفالوپاتی ورنیکه، تهوع و استفراغ شدید بارداری می باشد. مطالعه حاضر با هدف مروری بر گزارش موارد انسفالوپاتی ورنیکه در زنان با تهوع و استفراغ شدید بارداری صورت پذیرفت. روش کار: در مطالعه مروری حاضر، پژوهشگر به جستجوی جامع در پایگاه های Google Scholar, Scopus PubMed, Web of Science, Science Direct و با استفاده از کلمات کلیدیی فارسی و انگلیسی از سال های 1970 تا 2019 پرداخت. از مجموع 378 مقاله به دست آمده، در نهایت از 23 مقاله جهت نگارش استفاده گردید. نتایج: نتایج:ی مطالعه حاضر که با بررسی 23 مقاله و 49 بیمار بود، نشان داد که در این بیماران سن اغلب مادران 35-18 سال، سن بارداری در اکثر موارد 22-19 هفته، تعداد بارداری 3-2، تعداد سقط 3-0 و تعداد فرزند 3-0 بود. در اکثر موارد یافته مشاهده شده در تصویربرداری های مغزی به نفع ضایعات با دانسیته بالا در دو طرف تالاموس بوده است. بیماران در اکثر موارد تحت درمان با ویتامین B1 به صورت تزریقی با دوز معمول (500mg-200) و نیز خوراکی با دوز 300mg-60 و ادامه مصرف دوز خوراکی تا پایان بارداری قرار گرفتند. بررسی های صورت گرفته حاکی از کاهش و بهبود علائم پس از تشخیص به موقع و مصرف ویتامین B1 بوده است اما موارد محدودی از سقط برنامه ریزی شده به دلیل وخامت حال بیمار ناشی از تشخیص دیرهنگام بیماری وجود داشت. همچنین فوت نیمی از مادران به دلیل عدم و تاخیر در تشخیص بیماری و مرگ داخل رحمی و بعد از تولد نیمی از جنین ها و نوزادان نیز در مطالعات ذکر گردید. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت دوران بارداری و عوارض متعدد انسفالوپاتی ورنیکه به دنبال تهوع و استفراغ شدید بارداری که سلامت مادر و جنین را به مخاطره می اندازد، پیشنهاد می گردد، ضمن پرداختن به این موضوع در کوریکولوم آموزشی رشته زنان و زایمان و مامایی، کمک شود تا با تشخیص به موقع و درمان مناسب و پیشگیری از عوارض شدید، در بهبود وکاهش مرگ و میر مادری و جنینی گامی مهم نهاد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

فروزان الیاسی

مرکز تحقیقات روان پزشکی و علوم رفتاری، مرکز تحقیقات سلامت جنسی و باروری، پژوهشکده اعتیاد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

زهره شاه حسینی

مرکز تحقیقات سلامت جنسی و باروری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

الهه سمامی

دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره در مامایی، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران