درک و تجربه مادران با بارداری پر خطر از نیازهای فیزیکی خود در بیمارستان : یک مطالعه کیفی

مقدمه: استراحت در بستر که گاهی اوقات برای کمک به پیشگیری از عوارض بارداری های پرخطر تجویز می شود، خود می تواند با پیامدهای فیزیولوژیک و روانی متعددی همراه گردد. مراقبت کنندگان از مادر و ماما، در مراقبت از مادران با بارداری پرخطر بستری در بیمارستان تمرکزشان بر روی خطرات جسمی ایجاد شده در بارداری محدود شده و نیازهای فیزیکی آنها نادیده گرفته می شود که می تواند سبب نارضایتی مادر و اختلال در بهبود وضعیت سلامت مادر گردد. هدف این مطالعه درک و تجربه نیازهای فیزیکی مادران با بارداری پر خطر بستری در بیمارستان بود. روش کار: پژوهش حاضر با رویکرد تحلیل محتوای کیفی، از طریق مصاحبه اطلاعات جمع آوری شد. جامعه پژوهش کلیه مادران با بارداری پرخطر بود. به روش مبتنی بر هدف نمونه گیری انجام شد. محیط پژوهش بیمارستان های دولتی و خصوصی سطح شهر مشهد بود. پژوهشگر پس از طی مراحل قانونی و اخلاقی با مراجعه به مشارکت کنندگان، مصاحبه انفرادی نیمه ساختار یافته و چهره به چهره انجام داد. مصاحبه ها بین 45 تا 75 دقیقه بطول انجامید. مصاحبه ها پس از کسب اجازه از مشارکت کنندگان به طور کامل توسط MP3 Play ضبط و پیاده سازی شد. تحلیل داده ها همزمان با گردآوری داده ها، به شیوه تحلیل محتوای به صورت قراردادی بر اساس رویکرد گرانهایم و لاندمن ( 2004 ) انجام شد و برای مدیریت داده ها از نرم افزار MAXQDA1 استفاده شد. نتایج: با 30 مادر باردار با بارداری پر خطر به اشباع رسید. 1600 کد حاصل گردید.سه طبقه اصلی استخراج شد. شامل: در جستجوی ادراک شرایط فیزیکی کنترل شده، فراهمی و مطلوبیت ذهنی خدمات سلامت، مطلوبیت شرایط فیزیکی مادر در بیمارستان نتیجه گیری: بستری در بیمارستان در مادران با بارداری پرخطر یک شرایط پراسترس را ایجاد می کند که با درک کنترل شرایط جسمانی و شاخص های فیزیولوژیک استرس و اضطراب مادر کاهش می یابد. همچنین مهیا نمودن شرایط فیزیکی مطلوب، و توجه به فراهمی و مطلوبیت ذهنی دریافت خدمات سلامت، توسط ارائه دهندگان سلامت و ماما از نیازهای فیزیکی مادران باردار پر خطر بستری در بیمارستان است. توجه به آنها سلامت مادران را ارتقاء می دهد.

کلیدواژه ها:

بارداری ، پرخطر ، بستری در بیمارستان ، نیازهای فیزیکی