بررسی قدرت پیش گویی کنندگی نظریه رفتار برنامه ریزی شده بر قصد دانش آموزان در ارتقای رفتار تغذیه ای مرتبط با کم خونی فقر آهن

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 240

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MIDWIFE01_290

تاریخ نمایه سازی: 11 اسفند 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: کم خونی فقر آهن شایع ترین علت آنمی است که حدود 30 درصد جمعیت جهان درگیر آن هستند. دختران نوجوان میزان شیوع بالاتری را دارند و چون عوارض آن بر بازده کار، نیروی تولید و در نهایت بر روند توسعه موثر است، پیش گیری از آن حایز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی قدرت پیشگویی کنندگی نظریه رفتار برنامه ریزی شده بر قصد دانش آموزان در ارتقای رفتار تغذیه ای طراحی شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی ، 200 دانش آموز دختر دبیرستان شهرستان فریمان درسال 1396 به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته منطبق با سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده بود. برای تعیین چگونگی ارتباط سازه ها، از ضریب همبستگی Pearson و جهت تعیین سهم هر یک از سازه ها، از روش آنالیز رگرسیون استفاده شد. داده ها در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. P<0/05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. سطح معنی داری در نظر گرفته شد (P<0/05). نتایج آنالیز رگرسیون مشخص نمود که سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده، 24 درصد واریانس قصد را پیشگویی می کند. سازه های کنترل رفتار درک شده (b =0/465) و هنجار انتزاعی (b =0/289)، به ترتیب بهترین پیشگویی کننده قصد در ارتقای رفتار تغذیه ای بودند (P <0/05). نتیجه گیری: پیشنهاد می شود استفاده از نظریه رفتار برنامه ریزی شده با تمرکز بر روی کنترل رفتاری درک شده و هنجار انتزاعی در مداخلات آموزشی می تواند نتایج موثری به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

نظریه رفتار برنامه ریزی شده ، کم خونی ، دانش آموزان ، رفتار تغذیه ای ، قصد

نویسندگان

نگار پالاهنگ

دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت. گروه آموزش بهداشت، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

محمد واحدیان

دانشیار. دکترای تخصصی آموزش بهداشت، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران