اثر نوآوری بر رقابت پذیری صادرات غیرنفتی ایران

در اقتصاد جهانی، رقابت پذیر بودن به معنای امکان به دست آوردن موقعیت مناسب و پایدار در بازارهای بین المللی است. هدف از کسب قدرت رقابتی، تسلط بر بازار، توسعه و رشد سودآوری و درنهایت بهبود کیفیت زندگی است. پیشرفت اقتصادی در یک دوره بلند مدت به سرمایه گذاری در ابتکارات، اختراعات و نوآوری ها با جهت گیری ارتباط دادن پژوهش و آموزش ها با بازار و نیازها، بستگی دارد. در بازار داخلی نوآوری از طریق آموزش و کسب مهارت ایجاد می شود که نقش مهمی در بهره وری عوامل و کیفیت محصولات دارد. کیفیت بالا و قیمت مناسب پایین در بخش تولید، می تواند باعث افزایش قدرت رقابت تولیدات صادراتی گردد. در بازار بین الملل که بر اساس شرایط تجارت آزاد شکل گیرد، مزیت های نسبی فرصت ظهور می یابند و کالا و خدمات مورد نیاز در گوشه و کنار جهان در شرایط رقابتی با حداقل هزینه ممکن در دسترس قرار می گیرند. هرگونه تغییر و تحول و یا تعادل جدید که در بازار رخ می دهد، می تواند براساس نوآوری و سایر عواملی باشد که این ظرفیت های جدید را ایجاد می کند. هدف این مطالعه ارزیابی نقش نوآوری در ارتقاء رقابت پذیری صادرات غیرنفتی ایران است، به طوری که فرضیه ی اثرگذاری اثر مثبت نوآوری بر رقابت پذیری صادرات غیرنفتی کشور آزمون می شود. علاوه بر نوآوری به شناسایی عوامل منتخب که رقابت پذیری را دراقتصاد ایران شدت می بخشند، پرداخته می شود. نتایج مطالعه که از طریق تحلیل های نظری و تجربی در قالب تصریح یک چارچوب اقتصادسنجی شکل می گیرد، پاسخ گوی میزان تأثیرگذاری عوامل تعیین کننده به خصوص نوآوری بر رقابت پذیری صادرات غیرنفتی ایران در دوره ی زمانی 85 -1350 است.

کلیدواژه ها:

رقابت پذیری ، نوآوری ، صادرات غیرنفتی ، ایران