پاسخ های کارآفرینانه مبتنی اخلاق در سطح فردی و توسعه اقتصادی جامعه

توسعه اقتصادی هدفی آرمانی برای غالب جوامع می باشد. کارآفرینی نیز به عنوان رهیافتی در رسیدن به این هدف آرمانی مورد تاکید بسیاری از پژوهشگران و سیاستگذاران قرار گرفته است- با این برداشت که توسعه کارآفرینی منجر به توسعه سازوکارهای محرک نوآوری شده و بدین ترتیب به تحولات ساختاری در اقتصاد سرعت می بخشد. از سویی دیگر نهادگرایان بر این باورند که محیط های نهادی با شکل دهی به ساختار مشوق ها، محرک ترکیب هایی خاص از پاسخ های کارآفرینانه می باشند. چنان پاسخ هایی به طور طبیعی به دنبال مطلوبیت شخصی (یا گروهی) کارآفرین هستند، بنابراین الزاماً محرک نوآوری نبوده و به توسعه اقتصادی منجر نمی شوند. گرچه طبق تئوری نهادی نهادهای رسمی و غیررسمی تاثیر عمیق و همسنگ بر چارچوب تصمیمات فردی دارند، ما در این پژوهش بر اخلاق به عنوان جنبه ای خاص از نهادهای غیر رسمی موثر بر پاسخ های فردی تمرکز کرده ایم. با در نظر داشتن این که اهداف نهایی فرد هیچ گاه اقتصادی نیستند، ما در این تحقیق به دنبال پاسخ به این مسئله هستیم که چنانچه مطلوبیت فردی در گرو پاسخ مبتنی بر اخلاق به ساختار نهادی جامعه باشد، این امر چگونه بر فرایند توسعه اقتصادی تاثیر خواهد گذاشت. برای رسیدن به این هدف بر اساس تئوری های موجود در زمینه اخلاق و کارآفرینی و کارآفرینی و توسعه اقتصادی، با بهره گیری از رویکرد نهادگرایی و ساخت گرایی اجتماعی مدل نظری از رابطه پاسخ های کارآفرینانه و توسعه اقتصادی ارائه دادیم. و در ادامه بر اساس مدل نظری تاثیر عامل اخلاق را به عنوان متغییر تاثیر گذار بر تعامل فرد با محیط نهادی تحلیل و در پایان رهیافت هایی را برای توسعه اقتصادی در ایران بر اساس تحلیل های نظری ارائه دادیم.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، کارآفرینی ، توسعه اقتصادی ، نهادگرایی ، ساخت گرایی اجتماعی