پارادایم آموزش کارآفرینی، شاخصی نو در استقرار دانشگاه کارآفرین

آموزش کارآفرینی فرایندی نظام مند، آگاهانه و هدف گرا است که طی آن افراد غیر کارآفرین ولی دارای توان بالقوه به صورتی خلاق تربیت می شوند. در واقع، این نوع آموزش، فعالیتی به حساب می آید که از آن برای انتقال دانش و اطلاعات مورد نیاز برای راه اندازی و اداره ی کسب و کار استفاده می شود و افزایش، بهبود و توسعه نگرش ها، مهارت ها و توانایی های افراد غیر کارآفرین را در پی خواهد داشت. همچنین آموزش کارآفرینی را می توان از عوامل اصلی توسعه ی قابلیت های ایجاد ارزش اقتصادی دانست. آموزش کارآفرینی ابزار کارآمدی برای دولت ها و دانشگاه ها برای توسعه ی اقتصاد دانش محور است. در حقیقت امروزه برنامه های درسی کارآفرینی در کشورهای توسعه یافته به یکی از مهم ترین و گسترده ترین فعالیت های دانشگاهی تبدیل شده است. این برنامه های درسی اغلب شامل اهداف آموزش کارآفرینی، محتوای برنامه های آموزش کارآفرینی و روش های مناسب آموزشی می شوند. امروزه بیشتر دانشگاه ها به توسعه ی برنامه های آموزش کارآفرینی و مبادله تجارب خود علاقه مندند، ولی با تغییرات در فضای اقتصادی دنیا و شکل گیری نسل جدیدی از کارآفرینان نو اندیش که با بهره گیری از دانش روز زمینه ی شکوفایی و پذیرش در بازارهای گوناگون را ایجاد کرده اند، باعث شد که رشد انفجار گونه ی فعالیت های کارآفرینی، رشد کمّی کارآفرینان در صحنه ی اقتصاد و در پی آن نظریه ی توارثی بودن کارآفرینی جای خود را به کارآفرینی آموزشی بدهد. روند رشد کارآفرینی و تأثیر آموزش های کار آفرینی در اواخر دهه ی هشتاد میلادی و به دنبال آن توسعه ی آموزش های تخصصی کارآفرینی در دهه ی نود نشان می دهد که آموزش های کارآفرینی نه تنها باعث رشد کمّی کارآفرینان، بلکه موجب تحول در نسل های کارآفرینی و ارتقاء سطح مهارت های کارآفرینی نیز شده است. در این مقاله به بررسی آموزش کارآفرینی پرداخته و سعی خواهیم کرد نقش آن را در ایجاد یک دانشگاه کارآفرین تبیین کنیم.

کلیدواژه ها:

آموزش کارآفرینی ، اهداف آموزش کارآفرینی ، کارآفرینی دانشگاهی ، آموزش کارآفرینی در دانشگاهها ، چالش های آموزش کارآفرینی