نگرش فرآیندی به مدیریت دانش، یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی

افزایش روزافزون شدّت رقابت میان سازمانها در قرن کنونی باعث شده است تا آنها همواره به دنبال راههایی برای کسب مزیت رقابتی و پیروزی در میدان رقابت برآیند. در این راستا، مدیریت دانش، یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی، از ابزارهای اصلی در کسب مزیت رقابتی برای مدیران سازمانهای کنونی به شمار می آیند و تلاش های نوآورانه در سازمان، نتیجه ی سرمایه گذاری در فرآیند یادگیری سازمانی و ارتقاء مدیریت دانش است. این مقاله، به دنبال تبیین رابطه ی فرآیندی بین مدیریت دانش، یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی است. بگونه ای که مدیریت دانش بعنوان درونداد، یادگیری سازمانی بعنوان فرآیند و نوآوری سازمانی، برونداد این رابطه می باشد. روش جمع آوری اطلاعات در این مقاله، استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی و روش تحقیق، مقایسه ی نتایج تحقیقات قبلی و تحقیق ترکیبی است. بنابراین، با مرور ادبیات تحقیق به شناسایی برخی از مهمترین عناصر مربوط به سه عامل فوق پرداخته است و نیز با بررسی و ترکیب نظرات محققین مختلف به این نتیجه رسیده است که بین مدیریت دانش، یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی، یک رابطه ی فرآیندی مداوم وجود دارد. یعنی مدیریت دانش از طریق یادگیری سازمانی و نیز مستقیماً بر نوآوری سازمانی تأثیر می گذارد و با ایجاد نوآوری سازمانی، دانش جدید خلق می شود که این امر یادگیری سازمانی را می طلبد. بعبارت دیگر، بین آنها رابطه ی متقابل علت و معلولی وجود دارد. سازمانها و محقّقین با استفاده از شاخص های شناسایی شده در این مقاله می توانند، رابطه ی فرآیندی مدیریت دانش، یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی را مورد سنجش قرار دهد.

کلیدواژه ها:

دانش ، مدیریت دانش ، یادگیری سازمانی ، نوآوری سازمانی ، نوآوری