بررسی مقایسه تاثیر شدت مصرف انرژی بر بیکاری در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته

افزایش در قیمت انرژی و در نتیجه کاهش در تقاضا برای آن سبب می شود که بهره وری نیروی کار کاهش یابد و به دنبال آن منحنیتقاضا برای نیروی کار به سمت چپ منتقل می شود و در نتیجه میزان اشتغال کاهش می یابد. افزایش مصرف انرژی باید، بالطبع افزایشاشتغال و در نتیجه کاهش بیکاری را در پی داشته باشد که با بررسی این مهم در کشور های در حال توسعه و توسعه یافته به این نتیجهمی رسیم که افزایش شدت مصرف انرژی در کشورهای در حال توسعه، تغییر محسوسی در نرخ بیکاری این کشورها نداشته و در مقابل،افزایش شدت مصرف انرژی در کشورهای توسعه یافته،تغییر بسزایی در نرخ بیکاری این کشورها دارد.دلیل اصلی این تفاوت در این استکه کشورهای توسعه یافته برای انرژی و نحوه مصرف آن، برنامه ریزی دارند؛ حال آنکه کشورهای در حال توسعه از این امر ضروری ومهم، مغفول مانده اند. پژوهش حاضر به بررسی مقایسه تاثیر شدت مصرف انرژی بر بی کاری در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافتهدر بازه زمانی پژوهش (2000-2018) می پردازد. نتایج مربوط به آزمون F برای مدل تحقیق با توجه به احتمال بدست آمده، نشان می دهد که مطابق با سطح معنی دار بودن، مدل از نوع پانل دیتا می باشد. طبق نتایج جدول آزمون هم انباشتگی پانلی برای دو گروه کشورهاو با توجه به پایین بودن سطح معنی داری از 0.05 فرض صفر مبنی بر نبودن رابطه هم انباشتگی میان متغیرها قابل رد است. وجودهمگرایی متغیرها گواهی می دهند و متغیرها در بلندمدت هم انباشته بوده و رابطه بلند مدت بین آنها وجود دارد. نتایج حاصل از تخمینمدل در دو گروه کشور نشان می دهد که شدت مصرف انرژی در گروه کشورهای در حال توسعه بر نرخ بیکاری دارای تاثیر معنا داری نمیباشد اما این تاثیر گذاری در گروه کشورهای توسعه یافته دارای تاثیر معنی داری می باشد. تاثیر متغیر موجودی سرمایه بر نرخ بیکاری درهر دو گروه کشور دارای تاثیر منفی و معنا دار می باشد. در نهایت تاثیر متغیر هزینه های دولت بر روی بخش آموزش بر نرخ بیکاریدارای تاثیر منفی و معنا داری می باشد که حاکی از اهمیت موضوع آموزش در اقتصاد کشورها دارد.

کلیدواژه ها:

مصرف انرژی ، هزینه انرژی ، نرخ بیکاری ، بیکاری اصطکاکی ، اشتغال