بهینه سازی میزان سختی کامپوزیت (Al(Zn)-Cu/Al(2)O(3 مبتنی بر روش RSM

امروزه تولید قطعاتی با استحکام و مقاومت سایشی بالا و در عین حال سبک و انعطاف پذیر، گرایش به تولید کامپوزیت ها را افزایش داده است. دراین میان کامپوزیت (Al(Zn)-Cu/Al(2)O(3 به علت قیمت ارزان، پایداری شیمیایی بالا، مقاومت در مقابل اکسیداسیون و مقاومت دمای بالا از جایگاهویژه ای برخوردار می باشد. هدف این مقاله، بهینه سازی میزان سختی کامپوزیت (Al(Zn)-Cu/Al(2)O(3 میباشد. برای این منظور، روش رویه ی پاسخبا طراحی باکس- بهنکن مورد استفاده قرار گرفته است. فاکتورهای مورد بررسی که بر سختی کامپوزیت (Al(Zn)-Cu/Al(2)O(3 تأثیرگذار هستندشامل دما (ناحیه ی 1150-690 درجه سانتیگراد)، زمان آسیاکاری (ناحیه ی 60-0 ساعت) و درصد اکسید روی (ناحیه ی 20-10 درصد وزنی) میباشد. آلومینیوم، اکسید روی و اکسید مس به وسیلهی آسیاب سیارهای در اتمسفر آرگون مخلوط و آسیاب کاری شدهاند. شایان ذکر است که مدل رگرسیونی مرتبه ی دوم مورد استفاده در این پژوهش دارای ضریب تعیین 94 % بوده و بر اساس این مدل، ماکزیمم سختی 257/64 ویکرز فراهم شده است. نتایج بدست آمده با با استفاده از روش RSM ، با مقادیر تجربی تطابق داشت.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت (Al(Zn)-Cu/Al(2)O(3 ، آسیاکاری ، مدل رگرسیونی مرتبه دوم ، روش RSM