بررسی روش پمپاژ و تصفیه در پالایش آبخوان های آلوده

نفوذ آلودگی به منابع آب زیرزمینی و گسترش آن در محیط آبخوان میتواند سلامت حجم زیادی از منابع آب زیرزمینی به عنوان آب سبز و قابل نگهداری را با مخاطره مواجه سازد و موارد استفاده آن را با محدودیت مواجه سازد. ضمن اینکه به دلیل نیاز به تصفیه حجم زیاد در محل مصرف باعث افزایش هزینه تمام شده آب میشود. در این پژوهش روش پمپاژ و تصفیه به عنوان یک روش کاربردی جهت احیای آبخوانهای آلوده مورد بررسی قرار گرفته است. این روش از چند دهه گذشته در کشورهای توسعه یافته رواج دارد و به دلیل پیچیدگیهای عملیاتی و اعمال هزینه های احتمالی زیاد در ایران استفاده چندانی نداشته است. در حالی که استفاده درست از این روش میتواند در جلوگیری از توسعه آلودگی و به دنبال آن اعمال هزینه های زیاد تصفیه موثر واقع شود. نتایج نشان میدهد که موفقیت این سیستم به دلیل بزرگ بودن ابعاد و پیچیدگیهای محیط آبخوان بستگی به استفاده از ابزار و راهکارهای درست برای درک دقیق مساله در محیط واقعی دارد.تعیین نوع آلاینده و محدوده آلودگی از طریق نمونه برداری با ابزارهای نوین، مهار هیدرولیکی مناسب جهت جلوگیری از گسترش توده آلوده، شبیه سازیهای کامپیوتری، عملیات پمپاژ با بیشترین حجم استخراج آلودگی نسبت به آب از طریق پمپاژ پالسی و یا پمپاژ با در نظر گرفتن شعاع تاثیرچاه ها، پایش منطقه آلوده، به کارگیری روش مناسب تصفیه و ارزیابی کلی عملیاتهای مذکور در کاهش هزینه ها و مدت زمان اجرای طرح و موفقیت روش پمپاژ و تصفیه برای رسیدن به پاکسازی به میزان اهداف طرح موثر میباشد.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، کنترل آلودگی ، عملیات پمپاژ ، تصفیه در محل