بررسی احتمال خطای انسانی در واکنش به شرایط اضطراری با استفاده از روش شاخص احتمال خطای انسانی مطالعه موردی: مراکز پردازش و دفع پسماند

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 632

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MMCONF03_012

تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1397

چکیده مقاله:

خطاهای انسانی بعنوان اصلی ترین عامل حوادث صنعتی شناخته شده است. یکی از عوامل تاثیرگذار بر خطای انسانی، شرایط اضطراری می باشد.این تحقیق با هدف بررسی احتمال خطاهای انسانی در شرایط اضطراری حریق و انفجار در مراکز پردازش و دفن زباله با استفاده از روش شاخص احتمال خطای انسانی انجام شد.در ابتدا سناریو آتش سوزی و انفجار طراحی و مانور مقابله با آن اجرا شد. سپس پرسشنامه رتبه بندی شده تجمع برای مانور توسط افراد خبره تکمیل گردید. 34 نمودار مرجع، داده های حاصل از پرسشنامه را برای وزن و نرخ دهی به شش عامل شکل دهی عملکرد(استرس، پیچیدگی کار، آموزش، تجربه، عامل رویداد و عامل های شرایط جوی ) فراهم نمودند و در نهایت این داده ها جهت محاسبه احتمال موفقیت برای 18 فعالیت تجمع از نقطه شروع تجمع تا آخرین فعالیت در پناهگاه موقت ایمن پردازش شدند.فعالیت های فوق به ترتیب در قالب 4مرحله ی آگاهی، ارزشیابی، خروج و بازیابی تقسیم بندی شده اند. نتایج نشان داد بیشترین احتمال بروز خطا در حرکت ایمن سازى محیط کار (فاز ارزشیابى) با احتمال 98/34 درصد و کمترین احتمال بروز خطا در حرکت کشف آلارم (فاز آگاهى) با احتمال 12/3 درصد رخ می دهد. بالاترین سطح ریسک نیزمربوط به حرکت های ارزیابی مسیرهای خروج بالقوه وانتخاب یک مسیر و گزینش مسیر خروج دیگر و کمترین سطح ریسک نیزمربوط به چهار حرکت فاز بازیابی می باشد. برای کاهش ریسک واکنش در فاز خروج، یافته هاى این مطالعه بر ارزیابی دوره ای مسیرهای خروجی و اصلاح آنها در صورت نیاز، برگزارى مانورهاى بیشتر و تحلیل نتایج آنها به همراه ارایه بازخوردهاى مناسب به کارکنان تاکید مى کند.

کلیدواژه ها:

خطای انسانی ، شاخص احتمال خطای انسانی ، شرایط اضطراری ، آتش سوزی و انفجا ، مراکز پردازش و دفن پسماند

نویسندگان

حسن کریمیان

کارشناس ارشد بهداشت ایمنی و محیط زیست(HSE)، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران

حسین حیدریان

دانشجوی دکتری مهندسی محیط زیست، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی تهران

لیلا احمدیان

کارشناس ارشد مهندسی کشاورزی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی تهران