بررسی نقش عدم برنامه ریزی در سوء مدیریت: چالش ها، پیامدها و شواهد

برنامه ریزی فرآیند تفکر در باب مسایل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی است که جهت گیری و آینده نگری به صورت عملی در روابط و اهداف همه جانبه را دارا می باشد. با وجود آن که در حدود نیم قرن از زمان شروع و به کارگیری سازوکار برنامه ریزی در کشور می گذرد، بررسی ها حاکی از این است که به دلیل عدم برنامه ریزی صحیح و دقیق در در برخی زمینه ها، فعالیت ها بسیار کند و پرهزینه شده، تا جایی که اتلاف زمان و منابع، کاهش کارایی و بهره وری سازمانی و نهایتا کاهش رضایت شغلی و عدم تحقق اهداف را به همراه داشته است. در واقع، ارزیابی های متعدد در پایان هر یک از برنامه ها، نشان میدهد که عدم کارایی تشکیلات دولتی، ضعف مدیریتی، فقدان واقع بینی، نداشتن تخصص و شایستگی، موازی کاری و هم پوشانی برنامه ها از جمله مهمترین عوامل عدم موفقیت برنامه ریزی بوده است. شایان ذکر است که ریشه سوء مدیریتی در حوزه برنامه ریزی، بیشتر فرهنگی بوده و تا برنامه های مدون و دقیقی در این زمینه تدوین نشود، مسایل و معضلات ناشی از عدم برنامه ریزی، حل نخواهد شد. لذا، هر گونه تلاش در حوزه برنامه ریزی بدون توجه به ابعاد و ویژگی های فرهنگی جامعه، اثربخش نخواهد بود. از این رو، برنامه ریزی جهت نیل به هدف های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در این مطالعه، تلاش می گردد تا با آگاهی از آثار و پیامدهای عدم برنامه ریزی به عنوان یکی از عوامل مهم سوء مدیریتی و ارایه شواهدی در این زمینه، مدیران را در انجام بهتر فعالیت ها یاری رسانده و آنها را نسبت به تدوین برنامه های دقیق و مدون تشویق نماید.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، عدم برنامه ریزی ، برنامه ریزی فرهنگی ، سوء مدیریت