بررسی تاثیر یادگیری سازمانی بر نوآوری و انعطاف پذیری سازمان

توانایی سازمان در یادگیری یک قابلیت استراتژیک برای رقابت در بازارهای مدرن محسوب میشود. در محیط آشفته و غیرقابل پیشبینی امروزی کسب مزیت رقابتی به قابلیت شرکت در فراهم آوردن ارزش مشتری بلند مدت بستگی دارد. دیدگاه مبتنی بر منابع بیان میکندمجموعه منابع و قابلیتهای سازمانی منحصر به فرد، ارزشمند، کمیاب، غیرقابل تقلید و غیرقابل تعویض، پایه و بنیان محکمی از تکثیر استراتژیهایایجاد ارزش را تشکیل میدهد که میتواند مزیت رقابتی برای شرکت و بازگشت سرمایه بالاتر را فراهم کند. محیط های کسب و کاری متلاطمهمچنین نیاز به افزایش انعطاف سازمانی دارند. به عبارتی، قابلیت شرکت جهت حفظ سرعت تحول با تحول بازار بعلاوه جهت پاسخ سریع به شرایط غیرقابل پیش بینی و غیرمنتظره متجلی میشود. در این راستا، هدف این مطالعه بررسی نقش یادگیری سازمانی و انعطاف پذیری استراتژیک در نوآوری سازمان میباشد. براین اساس، جهت دستیابی به هدف پژوهش، داده ها از 163 نفر از کارکنان شرکت جمع آوری شده و از طریق روش مدل یابی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفتند. یافتههای مطالعه نشان میدهد یادگیری سازمانی بر انعطاف پذیری استراتژیک تاثیر مستقیم داشته و همچنین انعطاف پذیری استراتژیک بر نوآوری سازمانی تاثیر مستقیم دارد. بنابراین، انعطاف پذیری استراتژیک در رابطه بین یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی نقش میانجیگری دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، انعطاف پذیری استراتژیک ، نوآوری سازمانی