بهای تمام شده تاریخی در برابر بهای تمام شده تاریخی تعدی شده بر مبنای سطح عمومی قیمت ها

حسابداری ارزش های تاریخی و حسابداری مبتنی بر بهای تمام شده تاریخی همواره در پنج قرن اخیر از زمان لوکاس پاچیولی مورد استفاده قرار گرفته و در زمینه اصول و مفاهیم آن و نحوه تدوین گزارش های مالی نظرهای مختلفی ارائه شده است. در سال های اخیر و به دلایل مختلفی از جمله توسعه اقتصاد جهانی، رشد سریع فناوری اطلاعات و نرخ بالای تورم، استفاده از بهای تاریخی را با انتقادهایی مواجه ساخته است. به سبب انتقادهای بسیار خصوصاً در مورد ویژگی مربوط بودن اطلاعات مالی، نهادهای تدوین کننده استانداردهای حسابداری نظیر هیئت به استانداردهای حسابداری مالی، هیئت استانداردهای حسابداری دولتی و هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی کوشیده اند از مدل بهای تاریخی به ثبت حسابداری مبتنی بر سطح عمومی قیمت ها حرکت کنند. این در حالی است که نتایج اکثر تحقیقات داخلی و خارجی نشان می دهد که تصمیم گیری استفاده کنندگان از روی صورت های مالی تبدیل شده بر مبنای سطح عمومی قیمت ها نسبت به تصمیم گیری براساس اطلاعات تاریخی به نتایج مشابهی منجر می شود. لذا به نظر می رسد در استفاده از حسابداری مبتنی بر سطح عمومی قیمت ها به سر آمده است و بایستی به سمت سایر ارزش های جاری مانند ارزش ورودی جاری ( به عنوان مثال، ارزش جایگزینی)، ارزش خروجی (به عنوان مثال، خالص ارزش بازیافتنی) و ارزش فعلی یا سرمایه ای شده جریان های نقدی مورد انتظار حرکت نمود. در این مقاله سعی شده از بهای تمام شده تاریخی در برابر بهای تمام شده تاریخی تعدیل شده بر مبنای سطح عمومی قیمت ها قرار گیرد و نقاط قوت و ضعف هر کدام به طور مختصر مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

بهای تمام شده تاریخی ، سطح عمومی قیمت ها ، ارزش گذاری دارایی ها ، واحد اندازه گیری ، تورم