رابطه بین انگیزه درونی با رضایت شغلی در کارکنان سازمان بهزیستی استان تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین انگیزه درونی با رضایت شغلی در کارکنان بهزیستی سازمان بهزیستی استان تهران بوده است. پژوهش از نظر روش از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی و از نظر هادف کااربردی و از نظر داده ام نوع کمی از باشد. قلمرو مکانی و زمانی پژوهش سازمان بهزیستی استان تهران، در سال 1395 که جامعه آماری آن شامل 5000 نفر با حجم نمونه 356 نفر از طریق جدول کوکران به روش طبقه ای نسبی تصادفی محاسبه و صورت پذیرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد شده؛ انگیزه درونی توسط ریان 1982 و رضایت شغلی توسط اسمیت، کندال و هالین 1969 با مقیاس اندازه گیری لیکرت استفاده شد. برای تعیین پایایی از روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید. داده های پژوهش پس از گردآوری با استفاده از شاخص های امار توصیفی میانگین، انحراف معیار و شاخص های گرایش مرکز و آمار استنباطی آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی با رعایت پیش فرض ها و آزمون های معناداری و همچنین برای بررسی نرمال بودن متغیرها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، از طریق SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته های به دست آمده از پژوهش نشان داد ک بین حوزه احساس تنش با رضایت شغلی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد همچنین بی مولفه علاقه، سودمندی و تلاش با رضایت شغلی در کارکنان بهزیستی استان تهران در یک ترکیب خطی همزمان با مولفه رضایت شغلی رابطه مثبت و معنادار، برقرای می باشد همچنین یافته ها نشان داد تفاوت معناداری در مولفه انگیزه درونی و رضایت شغلی در کارکنان بهزیستی براساس جنسیت مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

انگیزه درونی ، رضایت شغلی ، سازمان بهزیستی کشور