بررسی تاثیر اندازه بانک، فرصت های رشد و اهرم مالی بر ریسک پذیری بانک های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلی پژوهش بررسی تاثیر اندازه بانک، فرصتهای رشد و اهرم مالی بر ریسک پذیری بانکهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1385 تا 1394 می باشد. ریسک اعتباری به عنوان متغیر وابسته و اندازه بانک، فرصتهای رشد و اهرم مالی به عنوان متغیرهای مستقل می باشند. نسبت کیوتوبین، مالکیت نهادی، نسبت اعضای غیرموظف هییت مدیره، مالکیت مدیریتی، ریسک سیستماتیک و فرصتهای رشد نیز به عنوان متغیرهای کنترل می باشند. نمونه آماری پژوهش 17 بانک می باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی با رویکرد کاربردی می باشد. روش گردآوری اطلاعات در بخش مبانی نظری از روش کتابخانه ای و در بخش آزمون فرضیات از روش اسنادکاوی صورتهای مالی می باشد. روش آزمون فرضیات از روش همبستگی و رگرسیون چندگانه است. نتایج پژوهش نشان داد اندازه بانک تاثیر معکوس و معناداری بر ریسک پذیری یانکها دارد. اهرم مالی تاثیر مستقیم و معناداری بر ریسک پذیری یانکها دارد. فرصتهای رشد هیچ تاثیری بر ریسک پذیری یانکها ندارد. نتایج مربوط به متغیرهای کنترلی نشان داد نسبت کیوتوبین، مالکیت نهادی، نسبت اعضای غیرموظف هییت مدیره و مالکیت مدیریتی تاثیر معکوس و معناداری بر ریسک پذیری بانکها دارند و ریسک سیستماتیک تاثیر مستقیم و معناداری بر ریسک پذیری بانک دارد.

کلیدواژه ها:

اندازه بانک ، اهرم مالی ، فرصت های رشد ، ریسک اعتباری ، مالکیت نهادی ، مالکیت مدیریتی