بازشناسی نظام معماری بومی روستایی در منطقه اورامان کردستان (مطالعه موردی: روستاهای بخش اورامان شهرستان سروآباد)

معماری خودجوش و بومی که بازتابی از شرایط اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و محیطی هر منطقه می باشد، طی سالیان دراز توانسته است با بیشترین انطباق و پویایی با محیط طبیعی، نیازهای اقتصادی و اجتماعی روستاییان را برطرف کرده و بدین ترتیب به عنوان مطلوب ترین رویکرد در راستای تامین مسکن پایدار روستاییان مطرح می باشد. در این راستا نیز، هدف مطالعه حاضر، بازشناسی و بررسی ویژگی های معماری بومی روستایی منطقه اورامان به منظور کاربرد اصول و نهفته های این نوع معماری در طراحی و ساخت سازه ها وبناهای جدید در محیط روستایی اورامان می باشد. نوع پژوهش، بنیادی- کاربردی و به لحاظ روش توصیفی، مبتنی بر گردآوری اطلاعات از منابع متعدد اسنادی و مشاهده میدانی می باشد. نتایج پژوهش، نشان دهنده تطبیق اصول معماری بومی روستایی اورامان با شرایط اقتصادی، اجتماعی و محیطی بوده که این امر ضرورت تداوم اصول آن را با به روزآوری و انطباق با نیازهای عصر حاضر، جهت تحقق مساکن پایدار روستایی در منطقه اورامان ضروری می سازد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، روستاهای منطقه اورامان