معناداری زندگی برون رفتی بر پدیده های منفی در سازمان

نیروی انسانی به عنوان اصلی ترین، بزرگترین و با ارزش ترین سرمایه یک سازمان، جامعه و کشور محسوب می شود و جوامعی به پیشرفت، ترقی و تعالی می رسند که بتوانند این نیروها و استعدادهای نهفته در آنها را شکوفا سازند. از پدیده هایی که در مورد منابع انسانی سازمان ها می تواند پیش بیاید، پدیده سکون زدگی، تحلیل رفتگی، فلات شغلی و بدبینی سازمانی می باشد، که این مشکلات ازجهتی روانی و از جهتی ناشی از عوامل محیطی و تعاملهای فی ما بین است. جهت برون رفت از این مسائل سازمانها تدابیر مختلفی بکار می گیرند که تربیت افراد سازمان و ساماندهی بصیرت آنها در جهت صحیح از مهمترین روشهای اصلاحی می باشد. ازآن جمله توجه به هوش معنوی افراد است که در بردارنده بالاترین سطوح رشد در حیطه های مختلف شناختی، اخلاقی، هیجانی، بین فردی و ... را شامل می شود و فرد را در جهت معنادار کردن زندگی و خودانگیختگی در راستای این نگرش رهنمون می سازد. چرا که مقصود از انسان بودن این است که او موجودی آگاه، بینا، شنواء متکلم، مهربان و دارای واکنشهای متناسب در برابر انسان و سایر موجودات است. در واقع خواهان حیات معنوی است حیاتی که ارزشمند است و هدفهای مطلق، ثابت، نامحدود، یافتنی، واحد وباقی دارد. در چنین بینشی، نیازهای جسمی و اجتماعی و عاطفی و ذهنی و روانی و معنوی و روح انسان نگاهی متوازن و هماهنگ و متعادل و جامع دارد و شغل و کار در سازمان نیز با این هدف نهایی هماهنگ شده و انگیزه درونی در آن هر لحظه مفاهیم جدید خلق می کند.

کلیدواژه ها:

معناداری زندگی ، پدیده های منفی ، سازمان