اثر بخشی گروه درمانی وجودی بر شادکامی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی

زمینه و هدف: در سال های اخیر و با توجه به رشد روزافزون مفاهیم روانشناسی مثبت نگر، توجه بیش از پیش به شادکامی در جامعه وخصوصا نسل جوان دارای اهمیت می باشد. به همین منظور پژوهش پیش رو با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی وجودی بر شادکامی دانشجویان انجام شد.مواد و روش ها: برای دستیابی به این هدف نمونه ای به حجم 30 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری جایگزین شدند. روش نمونه گیری به گونه ای بود که پرسشنامه شادکامی آکسفورد OHI بین دانشجویان ارائه و تعداد 30 نفر از دانشجویان که در نمرات پایین تری در پرسشنامه کسب کردند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند( هرگروه 15 نفر) به اعضای گروه آزمایش، گروه درمانی وجودی ارائه شد و گروه کنترل در این خلال آموزشی دریافت نکرد. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامهی 29 گزاره ای شادکامی آکسفورد (1990) بود که برای اعضای پژوهش در پیش آزمون و پس آزمون، برای هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد . نتایج توسط نرم افزار آماری SPSS ویرایش 19 و با استفاده از آمار توصیفی( میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی( تحلیل کواریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که گروه درمانی وجودی میزان شادکامی دانشجویان را به طور معنی داری بالا می برد.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی وجودی ، شادکامی ، دانشجویان