فرشتگان در مسیحیت

آدمی همواره قادر به دیدن و شنیدن صدای موجوداتی که در ابعاد دیگر عالم زندگی می نمایند نیست، ولی این بدان معنا نیست که چنین موجوداتی وجود ندارند و زندگیمان را تحت تاثیر قرار نمی دهند. (کوپر ، دایانا ،فصل 18، ص (54-53 عبرانیان 2 :13 و از غریب نوازی غافل مشوید زیرا که به آن بعضی نادانسته فرشتگان را ضیافت کردند. فرشته شناسی 1یا همان الهیات فرشتگان2، که در مسیحیت از آیین یهود به ارث رسیده است، علمی نظامند است که توسط اندیشه های الهیاتی و فلسفی گسترش یافته است.این علم، نوعی از الهیات است که توجه خاصی به عمل مسیحایی فرشتگان در رستگاری نوع بشر دارد.فرشته شناسی تلویحا0 ردی بر عقایدی است که وجود واقعیت در ورای علم تجربی را منکر میشوند. آباء کلیسا در نوشته های خود از فرشتگان سخن گفته اند و در این میان سلسله مراتب آسمانی مورد نظر دیونیسیوس، نخستین تئوری کامل و نظامند پیرامون اجتماع فرشتگان میباشد.پیش از او آباء دیدگاه واضحی در این مورد نداشتند، زیرا تمایز فلسفی واضحی میان جسم و روح قائل نبودند. از قرن 17 م. مطالعه در این زمینه، دیگر محدود به مطالعهی مدرسیانی همچون آکوئیناس نبود و این علم به الهیاتی قطعی و متقن تبدیل شد.الهیات مسیحی در شاخه ی فرشته شناسی به هر دو عهد قدیم و جدید مربوط میشود و کلیسا همواره از این مسئله که خداوند درکنار جهان مرئی، قلمروی از ارواح نامرئی را خلق نموده است که فرشته نامیده میشوند،به عنوان اصلی اعتقادی سخن گفته است. این عقیده در شوراهای جهانی مسیحی تلویحا0 بیان شده است. من به یک خدا معتقدم...سازنده ی آسمان و زمین، و همه ی چیزهای مرئی و نامرئی. این مسئله ابتدا در شورای نیقیه(325 م.) و سپس در شورای ل3تران(1123م .) و بعد در شورای اول واتیکان(1870 م.) مطرح شد.به هرحال، بسیاری از مسائلی که در کتاب مقدس(عهد قدیم و عهد جدید) درمورد فرشتگان آمده است را نمیتوان به نحوی قانع کننده پاسخ داد، زیرااولا0 دریافت آگاهی و اطلاع خاص از فرشتگان و جهان ایشان به عنوان موجوداتی متافیزیکی و فراطبیعی تا حدود زیادی برای بشر که بیشتر ارتباطات او ظاهری و بسته به جهان مادی میباشد، غیر ممکن است؛ و در ثانی عقل گرایی نیز وجود فرشتگان را انکار میکند.