بررسی اثرات سرمایه گذاری مستقیم خارجی و رشد اقتصادی بر توسعه بازار سهام (مطالعه موردی:کشورهای منتخب OECD )

بازار سرمایه قلب تپنده هر اقتصاد مبتنی بر اقتصاد بازار است. تجربه اقتصادهای نوظهور در سالهای اخیر که از منظر رشد اقتصادی در صدر فهرست موسسه های اقتصادی قرار دارند نیز موید این نکته است که اقتصادهایی که درهای خود را به روی جهان می گشایند، موفق تر بوده و اولین نقطه ارتباط آنها با دنیای پیرامون، بازار سرمایه است (سید1 و همکاران، .(2015 تجربه کشورهایی چون برزیل، شیلی، کرهجنوبی، هند، مالزی، تایوان و تایلند طی سالهای پایانی قرن بیستم در گشایش فضای اقتصادی و باز شدن در این کشورها برای جذب سرمایه گذاری خارجی نشان میدهد که این کشورها در سال اول پس از آزادسازی اقتصادی بهطور متوسط ماهانه 3/3 درصد در شاخص قیمت سهام کشورهای خود رشد داشته اند، اما در این میان، کشور ایران با ظرفیتها و پتانسیل های بالای اقتصادی با بازارهای سرمایه جهانی پیوند ضعیفی دارد. وضعیت جذب سرمایه گذاری خارجی در بازار سرمایه ایران نیز به مراتب ضعیف تر از سرمایه گذاری مستقیم خارجی است.از دیدگاه حسابداری و تئوری قیمت تمام شده، ارقام دستمزد حداکثر رقمی بین 20 الی 30 درصد قیمت تمام شده را تشکیل میدهد که افزایش 25 درصدی آن حداکثر میتواند 5 درصد روی قیمت تمام شده تاثیر بگذارد. بررسی صورتهای مالی کلیه بنگاه های بزرگ کشور که از طریق تارنمای شرکت بورس قابل دسترس است نشان میدهد که سهم عوامل غیراقتصادی و سوء مدیریت بنگاه ها در افزایش قیمتها بیش از بیست الی سی درصد بوده که نشان از وجود رابطه بازار سهام و دستمزد کارگران میباشد.