مدیریت منابع انسانی از دیدگاه نهج البلاغه

مدیریت منابع انسانی اصطلاحا نسبتا جدید است که از دهه 1970 به بعد مطرح گردیده است صاحب نظران مدیریت در بیان مسائل انسانی سازمان از واژه های مختلفی مانند کارگزینی، اداره امور کارکنان ، مدیریت نیروی انسانی ، روابط صنعتی ، مدیریت اداره امور کارکنان ، منابع انسانی استفاده نموده اند. دکتر سید جوادین به نقل از درانا و تیچی به عنوان جدید ترین تعریف از مدیریت مناابع انسانی می نویسد، مدیریت اداره کارکنان و منابع انسانی عبارت از، شناسایی اهمیت نیروی کار سازمان بعنوان یک عنصر حیاتی در کسب اهداف سازمان و استفاده چندگانه در فعالیت ها و کارکردهای منابع انسانی به گونه ای که به طور موثر و منصفانه ای منافع فردی کارکنان، سازمان و جامعه را تضمین نماد.عنصرالمعالی در قابوسنامه آورده است که: شغل را به سزاور شغل ده، وکسی که نه مستحق شغل باشد وی را مفرما، چنانکه کسی شرابداری را شاید، فراموشی مفرمای و آنکه خزینه داری را شاید، حاجبی مده و ... وسعدی علیه الرحمه میفرماید:ندهدهوشمند روشن داری به فرومایه کارهای خطیر بوریا باف اگر چه بافنده است نبرندش به کارگاه حریر