بررسی ازدواج سرپرست با فرزند خوانده از نظر فقهی و حقوق ایران

فرزندخواندگی یکی از نهادهای حقوقی است که به موجب آن رابطه ی حقوقی بین زوجین سرپرست یا سرپرست منحصر با فرزندخوانده ایجاد می شود . در ایران قانون حمایت از کودکان بدون سرپرست در سال 1353 تصویب شد و این قانون در سال 1392 با عنوان قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست اصلاح و قانون سابق لغو گردید. مطابق این قانون، خانواده های فاقد فرزند یا دختران و زنان مجرد بالای سی سال می توانند کودکان یا نوجوانان بی سرپرستی و بدسرپرست که شرایط مقرر در این قانون را دارا می باشند سرپرستی نمایند . اما جواز ازدواج سرپرست با فرزندخوانده که در تبصره ماده 26 همین قانون بیان شده است، از جمله نواقص و معضلات قانون مذکور می باشد که با هدف اصلی این قانون که در ماده 1 ،تامین نیازهای مادی و معنوی کودکان و نوجوانان می باشد در تعارض است.

کلیدواژه ها:

ازدواج ، فرزندخوانده ، سرپرست ، خانواده.